Χιούμορ δεν είναι σίγουρα, αφού η αιτία πίσω από το μουστάκι του είναι
μια θεατρική παράσταση που ανεβαίνει το καλοκαίρι. Αυτό, από την άλλη, δεν σημαίνει ότι δεν ήταν μια επιλογή που είχε/έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, εφόσον α) η παράσταση δεν έχει ανέβει ακόμα και β) υπάρχουν ακόμη εταιρίες που παράγουν/πουλάνε ψεύτικα μουστάκια για θεατρικές παραστάσεις.
Να σχολιάσουμε αν του πάει; Φυσικά. Δεν του πάει. Η Ελένη Μενεγάκη που, απογοητευμένη με τις εξελίξεις, χαρακτήρισε τον αγαπημένο της φίλο "λαχαναγορίτη", δεν έχει πέσει και πολύ έξω. Παρ' όλ' αυτά, σε 2-3 εβδομάδες, θα τον έχουμε συνηθίσει. Και όχι, δεν είναι όλα μια συνήθεια. Το ανυπέρβλητα φλώρικο μαλλί του Άρη στα Κλεμμένα Όνειρα δεν συνηθίζεται, για παράδειγμα. Και μετά από 1.742 επεισόδια φλώρικο θα είναι.
Η περίπτωση "μουστάκι Μουτσινά", αν εξαιρέσεις περιπτώσεις τύπου Τζιόβα που και πιο ψηλός είναι και περισσότερα μαλλιά έχει, είναι η κλασική περίπτωση νεοφερμένου μουστακίου σε ένα παραδοσιακά μη μυστακιοφόρο. Δεν του πάει, γιατί τον έχεις συνηθίσει αλλιώς. Είναι προφανές ότι ο παρουσιαστής ήθελε να δοκιμάσει. Φάνηκε και από το ξεκίνημα του προχθεσινού "Δέστε Τους" που, ο κατά τ' άλλα super-cool Νίκος, ήταν λίγο μαγκωμένος. Πήρε τη μεγάλη απόφαση και ήταν έτοιμος να κριθεί. Στο κάτω-κατω, το άλλοθι της παράστασης αποκρούει τις κακές κριτικές.
Με τι μοιάζει ο μυστακιοφόρος Μουτσινάς; Εδώ είναι ένα αρκετά κρίσιμο σημείο, το μοναδικό που μάλλον δικαιώνει την επιλογή. Δεν μοιάζει/φέρνει/θυμίζει κανέναν. Μοιάζει αφαιρετικά με ύποπτο που ξετρυπώνει κατά λάθος ο ντετέκτιβ Μονκ, μοιάζει και με θεατρίνο που πηγαίνει αφηρημένος για συνέντευξη στο Πρωινό Mou με σύνθημα ζωής "κουλτούρα, αλμύρα, χιπστερισμός ". Δεν είναι ο Νίκος με το πηγαίο χιούμορ που σχολίαζε τα της τηλεόρασης, χωρίς κείμενο, χωρίς πρόβα, μόνο με μπρίο. Δεν θα το δεχτούμε πια με την ίδια χαρά το αστείο σου, Νίκο.
Δεν είσαι ούτε ο Τομ Σέλεκ, ούτε ο Ίαν Ρας της Λίβερπουλ, ούτε καν ο Φώτης Σεργουλόπουλος στη διαφήμιση για τα μακαρόνια "Μέλισσα". Το ξέρεις. Φαίνεται ότι το ξέρεις. Προσπαθείς ακόμη να το "φορέσεις". Ναι, η τέχνη θέλει θυσίες, ναι πρέπει ο ηθοποιός να τσαλακώνεται, ναι, αγαπάμε τους ανθρώπους που ρισκάρουν και επιχειρούν ραγδαίες αλλαγές στην εμφάνισή τους. Αλλά ακόμη και έναν ολόκληρο Kiedis κράξαμε, όταν άφησε. Αλλά με τον Νίκο χάνεται η αμεσότητα γαμώτο. Είναι σαν να κουτσομπολεύεις με τον κολλητό σου καθημερινά για 3-4 χρόνια και ξαφνικά, ένα μεσημέρι, να έρχεται αγκαζέ με το Εκκρεμές του Φουκώ και να σου λέει "μίλα μου στον πληθυντικό". Απόσταση. Παγωμάρα. Άβολες στιγμές. Δεν έχουμε συνηθίσει έτσι.
Τώρα αν ο παρουσιαστής έχει αποφασίσει ότι το σανίδι είναι πιο σημαντικό από την τηλεόραση, θα το δεχτούμε αβίαστα, χωρίς διαμαρτυρία, τόσο γιατί τιμάμε την τέχνη του θεάτρου όσο και γιατί οι κριτικές που έχει εισπράξει ως ηθοποιός είναι πάνω από ενθαρρυντικές. Μέχρι τότε, θα μας χωρίζει ένα βεβιασμένο μουστάκι και η αγωνία να τα βρει το μουστάκι με τον Νίκο και να παραμείνει έτσι και μετά την παράσταση.
cosmo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου